"მე სულ სხვას ვფიქრობ ეხლა"

"მიდის ოპერა "ლაკმე"/ბუტაფორიის შეხლა!/განა ეს არის საქმე?/მე სულ სხვას ვფიქრობ ეხლა." გალას ეს ლექსი დღეს რაღაც შემთხვევამ გამახსენა. 

რუსეთი უკრაინითაა დაკავებული და დროებით ჩვენთვის არ სცალია. კახა ბენდუქიძე ლონდონის სასტუმროში გარდაცვლილი იპოვეს. ტრანსგენდერი დანით აჩეხეს და ცეცხლი წაუკიდეს. ქმრები ცოლებს კლავენ. ძალიან კარგი, ახია მაგათზეო, - ასეთებიც არიან, ბლომად. 

თითო დღე - თითო ბომბი ამბავი. პროტესტის ტალღა აზვირთდება და ჩაქრება, მორიგ ამბამდე, როგორც სტადიონზე - ორგანიზებულად დაწყობილი მაყურებელი. დღეს შემთხვევით ვნახეთ ჩემი ძველი, საყვარელი მეგობარი. ის ამბობდა ჩვენს საერთო ახლობლებზე, როგორი თაობაა და როგორ ცხოვრობსო. როგორ და ჩუმად, თმენით. მათი მთელი ცხოვრების ნაგროვები ცოდნა უკეთეს დროებას უცდის. ჩემი თაობა მთლიანად გაუგებრობაში გაიზარდა, ახლაც ვსხედვართ და ჩვენს თვალწინ, ბოლო ოცი წელია, მიდის ოპერა "ლაკმე"... დღის ბოლოს ჩემი საზღვარგარეთ მცხოვრები მეგობრების წერილები მხვდება: მორიგ ბომბ ამბავზე მეკითხებიან, კარგად გამაგებინე, რა მოხდაო. "ბუტაფორიის შეხლა!" დღეს რომ ვნახე, ის მეგობარი ყველა სიკეთესთან ერთად კარგ ლექსებსაც წერდა, ერთი ბწკარი მახსოვს: "არავინ უშლის სიმღერას ყვავს."

დღეს ჩემს სხვა მეგობარს სულელური მიზეზით ევროპის ვიზა არ მისცეს. როგორი დამამცირებელია ჯერ უარი და მერე, როცა ვიზას გიწყალობებენ, ზუსტად იმდენი დღე, რამდენიც ვიზიტს სჭირდება. ლუპით უყურებენ ბილეთის ჯავშანზე მითითებულ დაბრუნების თარიღს. არცერთი ზედმეტი ყლუპი ჰაერი! არცერთი ზედმეტი თვალის შევლება დაგვილი ქუჩების და დაწყნარებული სახეებისთვის. 

დღეს მე და ლაშას ქორწინების 4 წლისთავი გვაქვს... ღამეა, ტყე გუგუნებს, ქარი ტოტებს ამტვრევს, წვიმს და ცივა. ჩვენ ქოხში ვართ შეყუჟული. ასეთია ჩვენი ყოფა ალეგორიულად. :) ამ დღეების თანამდევი სიმღერა: კიდევ ეს. დღევანდელობის სხვა აქტუალურ თემაზეა, მაგრამ მელოდია ისეთი ტკბილია! ფანჯრიდან რომ ზამთრის პეიზაჟს უყურებ, მაშინ უნდა უსმენდე.

ამ დღეებში ხშირად ვფურცლავ რეზო გაბრიაძის ნახატების კატალოგს. ხატავს გალას პორტრეტებს, (ახლა მისი დაბადების დღე მოდის და მიხარია, რომ ჩვენი ქორწინების თარიღთან ახლოსაა!) პუშკინს, Подмосковье-ს, ქუთაისის ყველაზე იდუმალ და ჯადოსნურ უბნებს. აქვს ციკლი "ტელმანის ქუჩა", "1905 წლის რევოლუციის ქუჩა." რუსულად და ინგლისურად გვიყვება, რომელ კუთხეში რა ნივთი დევს და ვის ეკუთვნოდა. ბლოგის ჰედერზე რეზოს ნახატი დავაყენე. ნახატს кислый город ჰქვია. არ ვიცი, სხვაგვარად როგორ გავექცე "ბუტაფორიის შეხლას" და როგორ აღმოვჩნდე სამხრეთული ტიპის ქალაქში, ძველი ქვის მორღვეული ღობეებით და ქუჩის წყნარი მოსახვევებით, ნათელი ადამიანების დატოვებული სევდით.

"დამშვიდობება" (ალბათ, ისაა: "საცაა, გავა მატარებელი...")

"გამარჯობა, გალაკტიონ!"

ფრიდა, ტელმანის ქუჩიდან...

два домика

ჩემო მეგობრებო, არ შემიძლია, მადლობა არ გითხრათ... თუ რამეს აქ ვაზიარებ და მოგწონთ, ყველაფერი თქვენ გეძღვნებათ. ამ საგიჟეთში, რაზეც ამ წერილში ვიწუწუნე, ამ ქარიშხალში, თქვენი ხელი მიჭირავს და მაგრად ვდგავარ.