Sunday, February 24, 2013

Gloomy February Afternoon

ახლა ისეთი დღეები დგას, ყველა რომ იძახის, ზამთარი გაიწელაო, შესვენებიდან რომ მობრუნდებიან და - გვეჩვენება, თუ ქუჩაში მართლა გაზაფხულის სუნიაო. დღევანდელი ამინდი გვიანი შემოდგომისას უფრო გავდა, ვიდრე ზამთრის და გაზაფხულის გასაყარისას. ადრე სულ ვაკვირდებოდი და გონებაში "ვიწერდი" თებერვლის ბოლო დღეების ამინდებს: ნაცრისფერ, მშრალ და ჩუმ დღეებს, ისეთ ჩუმს, მარტო ფერების და პირველი კვირტების შემოჭრის მოლოდინს რომ შეიძლება ნიშნავდეს. სისველის და სიცივის მიუხედავად, მე და ლაშამ დღეს ბევრი ვიხეტიალეთ, ნისლში ჩაფლული სოფლის სახლები ვათვალიერეთ, ფეხით ვისეირნეთ... 

(ეს და მომდევნო: "ინსტაგრამის" მზამზარეული ინსტრუმენტებით  დამუშავებული)

Monday, February 4, 2013

Dianita - the Girl with a Big Smile

ამ ჩანაწერის ქვესათაური უნდა ყოფილიყო: Dianita Chiquita Loca Flaca Delgadina Mevrouw Chillindrina

ყველა ეს სახელი (ერთი ნამდვილი, დანარჩენი ჩემი შერქმეული) ერთ ადამიანს ეკუთვნის, ჩემს ძალიან ძვირფას მეგობარ დიანას. მისი სრული სახელია დიანა სოფია სოლორსანო მარტინესი. ის სხვა კონტინენტზე, დედამიწის სარტყელთან ახლოს ცხოვრობს, სადაც ოთხი სეზონი არ არსებობს, ერთ დღეში ყველა ამინდს და ტემპერატურას გამოსცდი, სადაც მხიარული ადამიანები ცხოვრობენ, ზღვაც აქვთ, მთაც და ტროპიკული ტყეებიც. დიანიტა სულ მენატრება, ახლაც, და ამ ჩანაწერით ვეხმაურები. ბევრი რამის დაწერა მინდა და ვიცი, ვრცელი ამბავი გამომივა; ვრცელი და დიანიტასავით მრავალფეროვანი და მხიარული. შევეცდები, დალაგებულად მოვყვე. 

ნიდერლანდებში ახალი ჩასული ვიყავი, სულ რამდენიმე დღის, სწავლა ჯერ არ იყო დაწყებული. დიანიტა ჩემთან მოვიდა და ფრთხილად მითხრა, მაცივარში თევზს სუნი ასდის, მგონი თქვენი უნდა იყოსო. (ჩვენს საერთო სამზარეულოში ერთ საზიარო მაცივარი ყოველ ოთხ ოთახზე იყო განაწილებული) ეს იყო ჩვენი პირველი გაცნობა და დიალოგი. აღმოჩნდა, რომ ჩემი ოთახის პირდაპირ ცხოვრობდა, ექსკურსიაზეც ერთად ვიყავით (დეკანატმა ახალი ჩასული სტუდენტებისთვის დიდი ექსკურსია მოაწყო კუნძულ სხირმონიკოხზე.) და მოგვიანებით, კურსზეც ერთად მოვხვდით.

ასე გამომიჩინა ღმერთმა, შემახვედრა და ჩემს ცხვირწინ ოთახში დაასახლა.


Sisters forever! ჩვენს "ჯიანტზე" - სურსათის პარკები

ტყუპი დები

კურსელებმა ტყუპი დები შეგვარქვეს, რადგან სულ ერთად გვხედავდნენ. ლექციებზე ერთად ვისხედით, შესვენებებზეც ერთად გავდიოდით, ეზოში ან კაფეტერიაში ვისხედით და ვლაქლაქებდით, სახლშიც ერთად მივდიოდით, სამზარეულოში ერთად შევიდოდით, ერთად ვსადილობდით, მერე ვმეცადინეობდით, საღამოობით ქალაქშიც ერთად დავდიოდით ლუდის დასალევად ან საცეკვაოდ. თუ ჯგუფური დავალება გვქონდა, რასაკვირველია, ერთად ვამზადებდით, თუ არა, მაშინ კარს ღიას ვტოვებდით და დროდადრო ერთმანეთს ვეხმიანებოდით. გამოცდების წინ, როცა ძალიან დავიღლებოდით მეცადინეობით, რამეს შევჭამდით და სასაცილო ამბებს ვყვებოდით. კვებისთვის საერთო ფონდი შევქმენით და კვირაში ერთხელ სუპერმარკეტში წასვლა რიტუალად ვაქციეთ. Jumbo-ში უფასო ყავა, ცხელი შოკოლადი და გასასინჯად გამოტანილი ნამცხვრები იყო. იქვე ვსხდებოდით ჩვენი საყიდლებიანად და ვქაქანებდით. თვეში ერთხელ თმას მიღებავდა და "ჩოლკას" მჭრიდა. მისი ოთახი მზიანი იყო და ტანსაცმლის საშრობი ფანჯარასთან ედგა. ჩემს ტანსაცმელსაც გაიტანდა და თავისებთან ერთად აშრობდა. "ტინიტა" მისი შერქმეულია, ახლო მეგობრებს ესპანური მანერით "იტა"-თი მოგვმართავს (ჩვენი "კო" სუფიქსის ეკვივალენტია). გაუხარდა, რომ ბლოგსაც "ტინიტა" დავარქვი. ზოგ ჩანაწერს გუგლის თარჯიმნით კითხულობს.

Saturday, February 2, 2013

"შენ რაღას იტყვი, ყანა?"

ათი წლის წინ მაღაზიებში მულტიმედია-დისკები გამოჩნდა: ვაჟას, გალაკტიონის, ლადო ასათიანის ლექსები და ფოლკლორის ნიმუშები, ფოტოებით და აუდიო-ვიდეო ფაილებით. გალაკტიონის დისკი მაშინვე ვიყიდე და ის რამდენიმე დღე აღტაცებული დავდიოდი. იმ სერიიდან, "ლიტერატურა თანამედროვე კარცერ-ლუქსისათვის", გამოცემული სხვა დისკები ლაშას აღმოაჩნდა, ზოგი თავად ეყიდა, ზოგიც გამომცემელს ეჩუქნა. რაც ასაკი მემატება, ასეთი აღმოჩენები მით უფრო მაღელვებს. მადლიერი ვარ, რომ ამხელა განძის თანაზიარი გავხდით. დისკები შეიცავს ჩვენი მგოსნების ლექსებს ფოტოფაილების სახით, მათ თანამედროვეთა მოგონებებს, ფოტომასალას, ხელნაწერებს და აუდიოფაილებს. ჩვენი საყვარელი მსახიობები კითხულობენ ხალხურ ლექსებს, ვაჟას, ლადოს, გალაკტიონს. გურამ საღარაძე, ეროსი, თენგიზ არჩვაძე, სერგო ზაქარიაძე... რამხელა ბედნიერებაა, როცა ერთი დიდი ადამიანის დანატოვარ განძს მეორე დიდი ადამიანი თავის ხმით კითხულობს, გინახავს და გჩუქნის. დისკებზე მათ ლექსებზე შექმნილი სიმღერებიცაა შეტანილი. გალაკტიონის ერთი ლექსი ავტვირთე, მარლენ ეგუტია კითხულობს. აქ გთავაზობთ. ათი წლის წინ, როცა ის დისკი ვიყიდე, ერთმა-ორმა ჩემი ასაკის ადამიანმა გულწრფელი გაკვირვება გამოხატა. ვერ გაიგეს, რატომ ვიყიდე და რატომ მიხაროდა. მე პირიქით, მათი რეაქცია მიკვირდა; მეგონა, რადგან ერთი თაობა ვიყავით, ერთნაირად უნდა გვეფიქრა. 

 "შენ რაღას იტყვი, ყანა?"