Sunday, August 31, 2014

MY BRO


  • პატარა რომ იყო, ქერა, ბუმბულა  თმა და დიდი, ცისფერი თვალები ჰქონდა. ლამაზი, თეთრი, ღუნღულა ბავშვი იყო. მშობლების თვალების ფერი რომ არ გამომყვა, ამაზე დღემდე ვბრაზობ. ამ დროს ზაზას არაფრად არ მიაჩნია თავისი ცისფერი თვალები.

  • ამ ფაქტს ჩემს საწინააღდეგოდ იყენებდა, როცა იგონებდა ამბავს, როგორ დამტოვეს ციგნებმა ჩვენი სახლის კართან, როგორ შევეცოდე დედამისს და შვილად ამიყვანა. მე კონტრარგუმენტებს ვუგონებდი. მერე თვითონვე გვჯეროდა ჩვენი სიტყვების და ხელჩართულ ჩხუბში გადავდიოდით.
  • პატარაობაში იმდენად გაუგებრად ლაპარაკობდა, დედასაც კი არ ესმოდა მისი. ერთადერთი თარჯიმანი მე ვიყავი. ეს დედას მოყოლილიდან ვიცი, თავად არ მახსოვს, იმდენად პატარები ვიყავით. ბაღში, სახლში თუ ეზოში, ზაზას საუბრის ინტერპრეტაციისთვის ჩემი მოყვანა უხდებოდათ. მისი საფირმო ლექსი იყო "ლურჯი ველოსიპედი" (ახალი და კრიალა, მოგიტანეს საჩუქრად, დასამტვრევად კი არა... ყველაფერს რომ აფუჭებ, განა გასახარია? სათამაშო რად გინდა, თუ არ მოგიხმარია.), რომელსაც თავის ენაზე ძალიან სასაცილოდ ჰყვებოდა.
  • მისი საყვარელი საქმიანობა იყო ტრანსპორტის რეგულირება. აიღებდა დაკეცილ ქოლგას და საგზაო პოლიციელის მოქმედებებს ასრულებდა. მგონი, სასტვენიც ჰქონდა. თვითონ კაბრიოლეტის ტიპის, პედლებიანი ნამდვილი მანქანა ჰქონდა. მე და დედა ბენზინის კომპანიაში ვმუშაობდით. გადმოვიდოდა საქმიანად მანქანიდან და ჩვენთან ბენზინის თაობაზე აწარმოებდა მოლაპარაკებებს.
კიროვის ქუჩაზე, ჩვენი სახლის ეზოში 

  • შუა თითზე ახლაც აქვს შრამი. ის თითი მე გავუჭერი დანით, ერთ-ერთი ხმალაობისას. ზაფხულის არდადეგები იყო და ენერგია გვქონდა მოძალებული.
  • ბავშვობის ავად გახდომები: ზაზა ბურახს მოისურვებდა. მაშინ ქუჩაში ჰყიდდნენ დიდი კასრიდან. ქილა უნდა მიგეტანა და გაგივსებდნენ. ზაზას რიტუალი ეს იყო: დედას ეტყოდა, კვასს ხომ მომიტანო. ერთხელ მე ვიწექი და დედამ უსაყვედურა, ბალიში რატომ არ გაუსწორეო. ზაზამ უცებ უთხრა, ასე ურჩევნიაო. მაშინ ბევრი ვიცინეთ ამ პასუხზე.
  • პატარაობაში მისი საყვარელი სიმღერები იყო რობერტ ბარძიმაშვილის "გულმართალი კაცი მიყვარს" და "75"-ის "რატომ გამირბიხარ, რატომ მემალები".
  • ვინც ზაზას იცნობთ, გეცოდინებათ, როგორ უყვარს ფეხბურთი. ბავშვობიდან ასე იყო. გაზეთ "სარბიელის" ყველა ნომერი ჰქონდა. სახლში მიმოდიოდა და ხმამაღლა იმეორებდა სტატიების ენამახვილურ სათაურებს. ქუთაისში, მოედანზე პრესის პატარა მაღაზია იყო. იქ რომ შევიდოდით, მე გაზეთების სუნით ვბრუვდებოდი, ზაზა კი დედასთან მივიდოდა და ჩუმად ეტყოდა, "სარბიელის" ყიდვა არ დაგავიწყდესო. მისი საყვარელი გუნდია მადრიდის "რეალი" (რა ნეიტრალურად ვთქვი). როცა ჩემთან ჩამოვიდა ჰოლანდიაში, რამდენიმე დღით მადრიდში წავედით, ძირითადად "რეალის" გამო. მუზეუმში თვითონ მიწევდა გიდობას, ყველაფერი ზეპირად იცოდა: თარიღები, ადამიანები, ბიოგრაფიები. პირველად, მეტროს ამოსასვლელიდან სანტიაგო ბერნაბეუ რომ დაინახა, ადგილზე გაქვავდა: უბედნიერესი იყო.
ჩემს ჩათვლის წიგნაკში ასეთი წარწერა გაჩნდა.

Sunday, August 17, 2014

This Month's Instagram


ხედი საირმისა; იქ შემოდგომა იყო, ნაწვიმარი ტყე და ანას ამბები. ანა დამოუკიდებელი ახალგაზრდა ქალია, ისეთი პერიოდი აქვს, პროფესიის არჩევანზე რომ ფიქრობენ, ბრწყინვალე გონების პატრონი, შრომისმოყვარე, კარგად აღზრდილი, თან ბავშვურად საყვარელი და ლამაზი.
ხედი ჩვენი სასტუმროს აივნიდან. ჩვენი და კახას აივნებს პატარა ტიხარი ჰყოფდა. დილით ერთმანეთს შევძახებდით და საუზმეზე ჩავდიოდით.
ასე ღამდებოდა საირმეში. მთვარე ნელა, მაგრამ გაბედულად ამობრდღვიალდებოდა მთის წვერიდან. 
უძველესი ქალაქი - ვანი. ხედი ახვლედიანების გორიდან.

Sunday, August 3, 2014

My Fave Youtubers

Youtube-ზე რამდენიმე საყვარელი არხი მაქვს. მინდა, ზოგიერთი გაგაცნოთ:

GloZell






თვითნასწავლი კომიკოსი, რომელიც საკუთარი ვიდეოებით გახდა პოპულარული და ამის გამო ხშირად იწვევენ სატელევიზიო პროექტებში. როგორც აფროამერიკელებს სჩვევიათ, სულ ნაირ-ნაირი პარიკები ახურავს. ახალ ვიდეოებში ხშირად ჩნდება მწვანე პომადით. გვარიც ხელს უწყობს - Green. ფუმფულაა და ამაზე ხშირად ხუმრობს. მისი მისალმება ასეთია: HELLO, THIS IS GLOZELL! IS YOU OK? IS YOU? GOOD, 'CAUSE I WANTED TO KNOW! ჰყავს ქმარი - ეს ქეი და დედა - გლორია. კიდევ ას რაღაცა წლის ნათლია ჰყავდა, რომელიც მათთან ცხოვრობდა, მუდმივად რაღაცები ეჩვენებოდა და ერთხელ პოლიციაც კი დააყენათ თავზე. თავის ვიდეოებში ყოველდღიურ ამბებს ჰყვება საკუთარი ინტერპრეტაციით. აკეთებს სელებრითების პაროდიებს და ამასხარავებს პოპმუსიკის ნიმუშების უაზრო ტექსტებს. ხშირად თავს გადახდენილ ისტორიებს იხსენებს, ხან ოჯახის წევრების ამბებს ჰყვება. ერთხელ თქვა, მეუბნებიან, ოჰ, რა სასაცილო ხარო. მე კი არ ვარ სასაცილო, უბრალოდ, ასეთი ოჯახის წევრები მყავსო. თხრობის მანერა აქვს საოცრად მიმზიდველი და იმდენად უშუალოა, რომ მისგან მოყოლილი უხერხული რაღაცების (სხეულის სუნები, ფიზიოლოგია და ჰიგიენა) აღნიშვნაც კი არ მეხამუშება, პირიქით, ძალიან სასაცილოდ მეჩვენება. კამერის წინ შეუძლია გაიკეთოს ეპილაცია სახის გარკვეულ უბნებზე და ტკივილისგან დაიმანჭოს. იგონებს საოცარ კონკურსებს და თვითონვე აკეთებს დემონსტრირებას. ერთხელ მთელი ჯამი დარიჩინი შესანსლა. ერთხელ კიდევ აბაზანა რძით გაავსო, ხლოპიები ჩაყარა, მერე თვითონ ჩავიდა და პირით ცდილობდა ხლოპიების შეჭმას. ასეთ დროს მისი ეს ქეი იქვე მშვიდად ზის და აკეთებს კომენტარებს. როგორც ვატყობ, დედამისიც არანაკლებ სასაცილო ქალი იქნება. ერთ ვიდეოში საუბრობს, როგორ ურეკავს დედამისი დღეში ოთხმოცდაათჯერ, თანაც ისე, უმიზნოდ, უბრალოდ, მოსაკითხად. როგორც ჩანს, ავტომოპასუხის ფუნქციებში კარგად გაერკვია და ამიტომ, მუდმივად უტოვებს შეტყობინებებს: გლოზელ, სად ხარ, რატომ არ ხარ სახლში? რას შვები? დამირეკე! ჰო, მე ვარ, დედა. ისე გირეკავ. როგორ ხარ?

აი, ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი ვიდეო ძაღლის შესახებ. 



Maha



ენების მასწავლებელი, პალესტინელი ქრისტიანი, დიდი, მოყვარული ოჯახიდან. გაჟღენთილია თავის ხალხის და კულტურის სიყვარულით. ეს სიყვარული, მისი ენერგიის წყალობით, გადამდები ხდება. მუქი კანი, ცოცხალი თვალები, თეთრი კბილები და გრძელი, შავი თმა აქვს. საუბრის დროს ძალიან გემრიელად ხმარობს ბრასლეტებით დახუნძლულ ხელებს. ცხოვრობს და მუშაობს იტალიაში, ჰყავს იტალიელი ქმარი. წარმოშობის წყალობით უკვე პოლიგლოტია: იცის არაბული და ივრითი. თავის არხზე არაბულის გაკვეთილებს ატარებს ცალკე ინგლისურად და ცალკე იტალიურად. ამის გარდა, იცის გერმანული და მგონი ფრანგულიც. მისი გაკვეთილები მოკლე და თემატურია, მეთოდი - არატრადიციული და ძალიან მიმზიდველი. გაკვეთილებს იმდენად გემრიელად ხსნის, რომ ძალაუნებურად შემომესწავლა რამდენიმე არაბული სიტყვა და გამოთქმა. ("მახბაზ" ყოფილა საცხობი, "ხაბაზა" - ცხობა, რატომღაც :) და "ხუბზ" - პური.) აქვს ცალკე არხი არაბული კერძების რეცეპტებისათვის. თვითონ ზის ხან დედასთან ერთად, პალესტინაში, ხან კიდევ თავის იტალიურ სამზარეულოში და აკეთებს ტრადიციულ არაბულ კერძებს. შეუძლებელია, არ მოიხიბლოთ მისით და არ გახდეთ არაბული კულტურის მოტრფიალე, როცა უყურებთ მის პალესტინურ ვიდეოებს აღდგომის დღეებში, ოჯახის წევრებთან და ნათესავებთან ურთიერთობას, ყველაფერი სახლურის ლოლიავს, ისპანახის ღვეზელების გამოცხობის პროცესს...