Tuesday, September 8, 2015

ვარდებსა და გვირილებში

ეს ბულეთები წერტილებია...გონების. a mind-mapping exercise. 


წყარო: ermonia.blogspot.com
  • სექტემბერში ჩემდაუნებურად ბავშვობაში ვბრუნდები. ხელახლა განვიცდი ქუთაისის ცხელ ამინდებს, მოწყენილად ცხელ მზეს და სწავლის დაწყების გამო აფუსფუსებულ ქალაქს. ზონარებიანი დახურული ფეხსაცმელი, ზაფხულში რომ მიყიდეს,  უკვე მიჭერს. გაკვეთილების შემდეგ ალბათ პარკში (იქ ბაღი ჰქვია) წავალთ და დიდ შადრევანთან გადავიღებთ ფოტოს. ყველას თეთრი პერანგი გვეცმება.
  • ფანჯრიდან ვუყურებ მეზობლის ბავშვებს: ყოველ წელს, პირველ სექტემბერს, ჟაბოიანი თეთრი პერანგით და ხელში ტიტების თაიგულით მიდიან სკოლაში. ზოგი პირველად. ასეთ დროს თვალების სიმშრალე შეუსრულებელი ამოცანაა.
  • ერთი საკრალური მოგონება მაქვს, საამჟამო, სასექტემბრო:  პირველკლასელი ბავშვი ვარ, გათიშული. დილაა და სკოლაში უნდა წავიდე. ძველ სახლში ვართ, კიროვის ქუჩაზე. დედა დიდ ოთახში მასაუზმებს. წინა ღამით დააყენებს ჩაის, თერმოსში ცხლად ინახავს. დილით თერმოსიდან მისხამს გამზადებულს. ჩემს წინ კედელში ჩაშენებული ხის ბარია, მამას გაკეთებული. იმ დროისთვის ნოვატორული. ხაზის რადიოში ისმის სიმღერა -  "თეატრონის" "ვარდებსა და გვირილებში." ასეთი სიტყვებია: "ო, რად მიყვარხარ/ყვავილს გადარებ/და ყვავილებში/ობლად გატარებ/მზე ჩავა და მზის უბეში/ბადრი მთვარე გაჩერდება/მე წავალ და ჩემზე კარგი/სიმღერები დაგშვენდება." მადლიერი ვარ, რომ ეს სურათი ცხადად მახსოვს. კარადაში გადანახული სუსნივით "გამოვიღებ" ხოლმე. არ ილევა, არის და არის.