ჩვენი სასეირნო ადგილები უბნის პარკი და ლისის ტბაა. ამ უცნაური პერიოდის მიუხედავად, ყოველი დღე განსხვავებულია, თავისი სული აქვს.
დღეს უჩვეულოდ თბილოდა, მოალერსე ნაშუადღევი იყო. მინდოდა, მოგონებად შემენახა. დასაკვირვებლად საინტერესოა ადამიანების სწრაფვა, ყოველდღიურობას მაქსიმალურად გამოვგლიჯოთ სიხარულის მომტანი დროის მონაკვეთები. თითქოს მხედრები ვართ, ცხენი ჭირვეულობს, მაგრამ მაინც ვახერხებთ მის მართვას და ვაიძულებთ, წინ იაროს, ვიწრო ხიდები გადაიაროს, საფრთხე უკან მოიტოვოს. თუ წყლის დასალევად გაჩერდება, იმითაც ვისარგებლოთ, შევირგოთ და მონაპოვრად მივიჩნიოთ. მერე, ამერიკული რომანის გმირებივით, მოსვენებულზე დავსხდეთ და გაზვიადებულად მოვყვეთ, ცხენი კი დაიღალა და სადღაც კლდეებს შორის დამაღამდა, მაგრამ, სამაგიეროდ, დილით მზის ამოსვლა ვნახე, რომელსაც სხვა დროს ვერ ვნახავდიო.
ასეთი დღე მოგვეცა, მადლობით მივიღეთ და შევინახეთ.
