"დიკენსის გმირივით ცეცხლთან ჩაფიქრება"

"თოვლი იყო ირიბი, ალმაცერი,
დიკენსის გმირივით ცეცხლთან ჩაფიქრება.
ელვარებს ღუმელი. ვფიქრობ, საცაა ცეცხლიც ჩამიქრება.
გაიღო ფანჯარა: თოვლი იყო ირიბი, ალმაცერი.
იფანტება თეთრი ფიქრები, 
იფერფლება ხელნაწერი, ნუ ჩამიქრები… 
და იქაც, შიგნით, სულში…თოვლი იყო ირიბი, ალმაცერი…"

ამ სრულიად ჯადოსნურ სიტყვებს კითხულობდა თავისი თბილი და უშუალო მანერით. წლებს არ შეუცვლია, ისევ ისეთი ღიმილი აქვს. მისი ყველა მოძრაობა მადლიერებას გამოხატავდა. დასავლეთევროპელის თავმდაბლობა და და მორიდება ჰქონდა. 

ლიტერატურის მუზეუმის  დარბაზში,  მუქი ფარდებით სადად გაწყობილ სცენაზე იდგა, ზუსტად პოეტის შესაფერ გარემოში. იქ არც კომფორტული სავარძლები იდგა, არც ტორშერი და თანამედროვე განათება, არც გათბობა და ახალი რემონტის სუნი... პირიქით, ყველაფერი თითქოს სპეციალურად იყო წლების მერე შეუცვლელი და ხელშეუხებელი, შეხვედრის შინაარსის მხარდასაჭერად.

"გურიის მთები" ისეთი ემოციით წაიკითხა, მომერიდა და სახეზე ვერ ვუყურებდი. თავი ლაშას მხარზე მედო და მარტო ხმას ვუსმენდი.

Off With My Overcoat, Off With My Gloves

The snow is snowing, the wind is blowing, but i can weather the storm... ეს სიმღერა ამედევნა ამ თოვლიან საღამოს. 

"თოვს და ქარი ქრის, მაგრამ გავუძლებ ამ ქარბუქს. რამდენიც უნდა, ითოვოს! მე სიყვარული გამათბობს. ნეტა, კიდევ როდის იყო დეკემბერში ასეთი ამინდი? ნახეთ, რამდენი ყინულის ლოლუაა! თუმცა, მე რა მენაღვლება, მე ხომ ჩემი სიყვარული მათბობს. რად მინდა პალტო, ან ხელთათმანი, სულმთლად ვიწვი სიყვარულით. ჩემი გული სიყვარულის ალშია გახვეული; ჰოდა, აბა, რა ქარბუქი შემაშინებს? ყველაფერს გავუძლებ, ჩემს სიყვარულთან თბილად ვიქნები." 

შევეცადე, სიმღერის სიტყვები უცხოური მხატვრული ლიტერატურის ქართული თარგმანების სტილში დამეწერა; იმ წიგნების, თავთან რომ მეწყო და სანთლის ნაღვენთებით მქონდა გასვრილი. იმ წიგნებმა ოცნება შემაყვარა. ოცნებამ კი დამანახა, რომ ყველაფერი ერთმანეთთან კავშირშია და მოგონებების შეგროვება მაფიქრებინა.

იმ ღამესაც ქარი და  თოვლი იყო, როცა დივალის ფესტივალიდან გამოსულები, ქუჩაში ვსვინგავდით: ჯერ გაჩერებაზე, მერე ცარიელ ავტობუსში. მაშინ ერთმანეთი, სტუდენტური თავისუფლება და მომავლის იმედი გვიხაროდა. ახლა სამივე ჩვენს სახლებში ვართ. ისინი შორს არიან ჩვენგან, მათაც თავიანთი მეორეები ჰყავთ და ალბათ, ამ საღამოს ზუსტად ამ სიმღერას ღიღინებენ. 

სტილის "ო, არა!" Fashion Faux Pas That Bug Me

ჩემი "ო, არა!" ჩამონათვალით, რასაკვირველია, არ გამოვხატავ იმ ადამიანების მიმართ ჩემს დამოკიდებულებას, რომლებსაც საკუთარი სტილის ძიებაში რომელიმე კომპონენტი მოუსინჯავთ, მოსწონებიათ და უტარებიათ.

ერთ დეკემბერს

ვენის დეკემბერი მომაგონდა: წაბლის და პუნშის სუნი ნათურებით მორთულ ქუჩებში, საშობაო წარმოდგენები და კაპელის კონცერტები ტაძრებში. მიხარია ახლანდელი შობის მოლოდინი: საქმეში ვერ ვამჩნევთ, გარეთ როგორ ბნელდება, ჩვენს ოთახში სულ "ჩაიმანიას" ჩაის და ყავის სურნელი ტრიალებს და გაპრანჭული გოგოები დადიან, ამ პერიოდში სულ საახალწლო და სამხიარულო პროექტებზე ვმუშაობთ. სამსახურის შემდეგ ლაშას ვხვდები. კიდევ თეატრების სეზონია, ცხელი შოკოლადის და ძველი ფილმების. ბარბარობას ნაძვისხეს მოვრთავთ. 

სილამაზის განყოფილების ფოტოებს ვუძღვნი თეიკოს, ნარნარიკოს, დონია ვერას და ანოს.