tag:blogger.com,1999:blog-2254839417442179191.post6523990848143388798..comments2024-03-21T13:57:12.672+04:00Comments on Tinita's blog: MODERATOTina Nadiradzehttp://www.blogger.com/profile/04268224834953665321noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-2254839417442179191.post-27400043602763353282013-06-29T00:52:06.993+04:002013-06-29T00:52:06.993+04:00პირველია და ძალიან საჭირო! მადლობა. მიხარია, შენნა...პირველია და ძალიან საჭირო! მადლობა. მიხარია, შენნაირი მეგობარი რომ მყავს. შენი სიტყვა ხომ იცი ბევრს ნიშნავს.Tina Nadiradzehttps://www.blogger.com/profile/04268224834953665321noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2254839417442179191.post-57687659823492743562013-06-28T17:17:20.178+04:002013-06-28T17:17:20.178+04:00ზრუნვა "ზედმეტი"? თანაგრძნობა არა მგონია...ზრუნვა "ზედმეტი"? თანაგრძნობა არა მგონია იყოს ოდესმე ზედმეტი. იქნებ ჩვენ "გვეზედმეტება"? არც ის მგონია არგაცემამ მოგვცეს "კომფორტი":) ალბათ უფორ "დისკომფორტი". დღესასწაულია თანაგრძნობა, და ალბათ უფრო მისთვის ვინც გასცემს, ვიდრე იმისთვის ვინც ადრესატია...<br /><br />არც ის მგონია ინანიშვილის უძღები შვილების "დედას" ჰქონოდა ეგ გრძნობა "ზედმეტი"...<br /><br />პ.ს. კომენტისთვის ნუ გამკიცხავთ, ის პირველია და გამოუცდელი:)<br /><br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2254839417442179191.post-17315599232863015592013-06-20T23:16:18.036+04:002013-06-20T23:16:18.036+04:00კი, ალბათ ნელ-ნელა მართლა ასე იქცევი, ახლობლებით ი...კი, ალბათ ნელ-ნელა მართლა ასე იქცევი, ახლობლებით იფარგლები და აღარ იკლავ თავს ბევრ რაღაცებზე. მეც გამახსენდა ახლა, რეზო ინანიშვილს აქვს მოთხრობა დედაზე და ორ ზარმაც შვილზე. მთელი დღე ღიპებზე ხელებს რომ ისვამენ, ან სძინავთ, ან ჭამენ, ან ბირჟაზე სხედან. დედა ცეცხლთან დგას და წვნიანს ხარშავს. იხრუკება ცეცხლის ალთან, ცალკე სიცხით და ცალკე ამ შვილების დარდით. სხვა მოთხრობებიც აქვს დედაშვილობაზე.Tina Nadiradzehttps://www.blogger.com/profile/04268224834953665321noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2254839417442179191.post-16062428104716194542013-06-20T23:13:12.733+04:002013-06-20T23:13:12.733+04:00ჰოდა, იკითხონ! :) kissჰოდა, იკითხონ! :) kissTina Nadiradzehttps://www.blogger.com/profile/04268224834953665321noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2254839417442179191.post-51515398670693931782013-06-19T01:00:43.270+04:002013-06-19T01:00:43.270+04:00მე ძალიან დამაკლდა შენი ნაკადულივით პოსტები...
ად...მე ძალიან დამაკლდა შენი ნაკადულივით პოსტები...<br /><br />ადრე მქონდა მსგავსი შემთხვევა და ძალიან განვიცდიდი, მაინც ვცდილობდი კარგ ადამიანობას, დახმარებას და ბოლოს მომბეზრდა. ადრე თუ გვიან ყველას ბეზრდება, მაგრამ ამ ფილმის სიუჟეტზე გამაცია, საყვარელი/ახლობელი ადამიანის მიტოვება ძალიან რთულია და შეუძლებელია "მოგბეზრდეს". რამდენი საპირისპირო მაგალითი ვიცი, დედები რომ თან ჰყვებიან შვილებს და ისინი ყურადღებას არ აქცევენ, ან ცოლები ქმრებს და პირიქით... ძალიან მძიმე თემაა, კარგად რომ დაფიქრდე და მეც დამასევდიანა ამაზე დაფიქრებამ ახლა.<br /><br />ფილმს, კი არ ვიცი, ვნახავ თუ არა. რაც შვილი მყავს, ძალიან მგრძნობიარე გავხდი, ისედაც დედაშვილობის თემა ფილმებსა თუ წიგნებში გულს ყოველთის მიჩქარებდა და ერთადერთია, რაზეც მიტირია და ახლა, საერთოდ, მიჭირს მსგავსი ფილმების ნახვა.სოფი שרה Goldenhttp://www.norteri.blogspot.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2254839417442179191.post-45583405852877854472013-06-18T16:54:50.588+04:002013-06-18T16:54:50.588+04:00თიკო, შენმა ბლოგმა დამაფიქრა. მეც მქონია ცხოვრებაშ...თიკო, შენმა ბლოგმა დამაფიქრა. მეც მქონია ცხოვრებაში სიტუაცია, როდესაც მეორე მხარეს ყრუ კედელი მხვდებოდა და ის ყრუ კედელი ძალიან პრაგმატული, საღად მოაზროვნე და "ქუულ" იყო. მიხარია, რომ საბოლოოდ მივხვდი, "სადაც არა სჯობს, გაცლა სჯობს" მაგრამ, ერთი წუთით არ გადავიფიქრებ ისეთი ვიყო, როგორიც ვარ! ზრუნვა და სიკეთის კეთება იმდენი დადებითი ენერგიით მავსებს! ყრუ კედლებმა იკითხონ, თიკო :) ნანაAnonymousnoreply@blogger.com